Km 1-12: ik had me zowat in de middenmoot gepositioneerd in de start, en had me zeker voorgenomen om het rustig aan te doen de eerste kilometers. Ik mikte op 3:30:00, maar voor de zekerheid had als tempo 4:55 ingesteld op mijn sporthorloge, wat zou resulteren in een tijd van 3:27:28. Ik had dus nog 2:30 'marge' op mijn virtuele sportwatchpartner. De eerste 12 kilometer waren heel aangenaam. Nergens pijn, alles liep vlotjes.
Km 12: tijd: om mijn tijd te halen, moest ik de eerste 12 km in 60:00 afleggen. Ik zat blijkbaar 2:14 voor op schema, want mijn Garmin vertelt mij dat ik de eerste 12 km in 57:46 liep. Ik was me er van bewust dat ik zeker niet moest versnellen, maar alles bleef heel lekker en comfortabel voelen. Ik kwam supporter Brecht tegen na 12 km en kon hem nog vrolijk toelachen.
Km 13-20: de volgende 7 km blijft alles vlot lopen. We zijn dan bijna halfweg en ik ben nog steeds aan het genieten.
Km 21: volgens mijn Garmin horloge kom ik na 21 km door in 1:42:02. Dat is sneller dan 3 van mijn 4 deelnamers aan de halve marathon 'Rapper dan een Ezel' in Kuurne. Het gaat dus naar mijn normen hard, maar eigenlijk voelde het tot dan nog steeds comfortabel aan. Een enkel minpuntje dat halfweg begon te spelen, was mijn rechter hamstring. Ik voelde stilaan een licht trekkend gevoel opkomen, en vanaf dan weet ik dat ik moet opletten voor een verrekkingen of kramp. Het besef dat ik de komende 21 km heel voorzichtig en gefocust zal moet lopen om geen blessure te krijgen, baart me toch wat zorgen...
Km 29-30: we zitten intussen terug in Bissegem langs de Leie. Ik voelde mijn blaas toch stilletjesaan vol worden van al dat water drinken, en aangezien het onaangenaam werd, beslist ik uiteindelijk om eventjes te stoppen voor een snelle plaspauze. Tot dan zat ik nog steeds voor de pacers-ballon van 3:30:00, maar tussen km 29 en 30 haalt de ballen me in en ik klamp aan. Ik wist dat ze iets sneller liepen, dus ik mocht nog wat terrein verliezen. Helaas kan ik maar een tweetal km blijven aanklampen, maar nog voor de collegebrug moet ik afhaken: het tempo is net iets te hoog, ik begin de eerste uitputtingsverschijnselen te vertonen en wil ook niet te snel lopen om krampen of blessures te vermijden.
Km 32.5: opnieuw aan de collegebrug in Kortrijk gekkomen, beslis ik om ze bergop te wandelen om de kans op een verrekking omwille van het plotste klimmen te vermijden. Ik wil zo weinig mogelijk risico nemen. Ik kom daar opnieuw Brecht tegen, en hij zal wel gemerkt hebben dat ik heel wat minder vrolijk was ;-)
Km 30-35: velen hebben me gewaarschuwd dat rond km 30 je vaak de man met de hamer tegenkomt, en voor mij was dit niet anders. Hij heeft me ook geraakt en ik begin lichamelijk verval te vertonen. Tot aan km 32 à 33 zat ik op schema voor mijn 3:30:00, maar vanaf dan raak ik achter op dat schema en begint het mentaal te worden: ik voel me steeds meer uitgeput, ik vrees ook steeds meer voor krampen of verrekkingen van mijn rechter hamstring, dus ik probeer gewoon aan een ietwat trager tempo de wedstrijd verder te zetten.
Km 35: ik denk dat ik op dit punt mijn eerste grote vertraging had omdat ik moest wandelen. Mijn hoofd zei me dat ik de wedstrijd moest uitLOPEN, maar mijn lichaam kon dat precies niet goed meer... Vanaf nu was het pompen of verzuipen.
Km 37: ik blijf heel voorzichtig en gecontroleerd doorlopen, maar krijg op de brug van de Driekerkenstraat in Marke plots toch een heel pijnlijke kramp in mijn LINKER hamstring. Lopen, wandelen, of zelfs lichtjes afduwen op mijn linkerbeen was onmogelijk. Ik beslis om kalm te blijven en begin lichtjes te stretchen totdat ik min of meer weer op mijn linkerbeen kan steunen. Na zo'n 2 à 3 minuten stretchen, kan ik heel voorzichtig weer stappen, en 100m verder waag ik het om weer heel traag te joggen. Dat lukt, maar ik voel dat ik heel voorzichtig moet zijn om niet opnieuw krampscheuten te krijgen. Mijn tempo ligt op dat moment uitermate traag. De minste versnelling zou opnieuw een kramp veroorzaakt hebben...
Km 37-42: de laatste 5 km strompel ik als het ware naar het einde, uiterst voorzichtig om niet opnieuw een kramp te krijgen die me weer ettelijke minuten zou kosten. Volgens mijn sporthorloge zou het me nog net moeten lukken om onder de 3:45:00 te komen, en dat wordt dan die laatste 5 km ook mijn nieuwe doel.
Km 42,195: éénmaal vlakbij de finish, zie ik dat een tijd onder de 3:40:00 er nog in zit. Ik besluit om voorzichtig verder te lopen om de kramp de baas te blijven. Uiteindelijk finish ik in 3:38:45.827. Niet mijn verhoopte 3:30:00, maar ik heb uit deze wedstrijd geleerd dat die tijd er zeker in zit als alles wat meer mee zit.
Mijn split-times en tempo-grafiek op https://connect.garmin.com/modern/activity/1996031213 tonen ook duidelijk aan dat ik rond Km 35 de man met de hamer tegenkwam, en de nadelige gevolgen van de kramp die ik aan Km 37 had. Mijn gewicht voor de wedstrijd 's ochtends was 69,6 kg, en toen ik me 's avonds woog na al vrij veel gedronken te hebben en een dikke vette hamburger naar binnen gespeeld te hebben, woog ik 68,4 kg. Interessant vind ik dat allemaal :-)
Ik ben vandaag vooral heel tevreden over mijn eerste halve marathon gedeelte + het gedeelte tot pakweg Km 35. Wat daarna kwam, dat kan ik misschien nog goed krijgen mits wat meer lange duurtrainingen in te lassen en de juiste voedings- en drinkgewoontes te respecteren de dagen naar de aanloop van mijn wedstrijd. De massage achteraf was ook heel welkom! Ik heb eigenlijk niet zo'n heel stijf gevoel en dat stemt me tevreden en lijkt me een goed teken.
Tot slot nog een dikke merci aan Marc voor de trainingen, Ann voor het voedingsadviesje, Jan voor de coole plakkers voor op mijn tepels (ik heb er nul zero last van gehad! :-), al mijn trainingsmakkers, mijn broer die is komen supporteren aan de finish, maar mijn finish gemist heeft omdat hij net een pintje was gaan halen, Jenne om gewoon Jenne te zijn, Jill's Boutique in de Zandstraat aan den Appel voor de lekker vettige hamburger, de vele supporters onderweg die ik ken maar die ik eigenlijk nergens opgemerkt heb omdat ik te gefocust was :-) en ten slotte een dikke zoen aan Melike omdat ze me blijft stimuleren om te sporten en zelfs aan triatlons deel te nemen.
Dit was zeker niet mijn laatste marathon. To be continued!
