Dromen van adoptie: info-avond Ray of Hope

Vanavond ben ik naar een informatieavond van Ray of Hope geweest.  Ray of Hope is één van de drie adoptiediensten in Vlaanderen die mensen begeleiden in hun zoektocht naar een interlandelijk adoptiekindje.  Elke adoptiedienst is verantwoordelijk voor een aantal landen.  Ik kreeg vanavond uitleg over India, Burkina Faso, Togo, China, Vietnam, Haïti, Ethiopië, Marokko en Bhutan.  De samenvatting van de ganse avond is vrij kort en confronterend:

Een alleenstaande man kan bij Ray of Hope enkel een jongentje uit India adopteren.

Dat is vrij frustrerend, vooral omdat ik graag de optie op adoptie van een meisje openhoud.  Ook de kostprijs voor een adoptie is vrij ontnuchterend... Ik wist eigenlijk al dat ik ergens rekening zal moeten houden met bedragen tussen de 10000 en 20000 EUR, afhankelijk van het land waarvoor ik kies.  Dat heb ik vanavond nogmaals bevestigd gehad.  Best uitdagend voor een alleenstaande.

Verder blijft het een beetje door het bos de bomen proberen te zien.  Zo raadde iemand van Ray of Hope me vanavond aan om misschien toch ook nog te kijken naar binnenlandse adoptie en eens te horen bij het Adoptiehuis.  Wie weet zijn de wachttijden voor binnenlandse adoptie intussen realistischer dan ik vermoed... nouja... het blijft allemaal wat koffiedik kijken voor de kandidaat adoptanten in adoptieland.

Maar laat één ding duidelijk zijn: ik geef de moed zeker niet op.  Kop op, borst vooruit en gaan met die banaan.  Eén dezer dagen schrijf ik me in voor de info-avonden bij Fiac-Horizon en Het Kleine Mirakel om ook bij hen te horen bij welke landen ik nog terecht kan om kans te maken op zowel een jongen als een meisje.

En verder moet ik ook eens werk beginnen maken van de administratie die ik moet doen om het maatschappelijk onderzoek op te starten.  Dat maatschappelijk onderzoek bestaat uit vier gesprekken van telkens twee uur.  Twee gesprekken zijn met een maatschappelijk assistent, en twee met een psycholoog.  Ik heb een vragenlijst in te vullen, en moet mijn levensverhaal en dat van Jenne samenvatten in een document van minimum twee en maximum tien pagina's.  Tijd om de schrijver in mezelf in gang te zetten dus!

En voor wie er nog mocht aan twijfelen: ja, ik sta ook nog open voor draagmoederschap.  Ben je zelf iemand die het draagmoederschap wel ziet zitten, of ken je moeders die er voor open staan en mij misschien kunnen helpen om mijn tweede kinderwens te realiseren, aarzel dan zeker niet om contact met me op te nemen.


Bart