Dromen van adoptie: waar is die beer met zijn vel!?

In mijn vorige blogpost had ik het over een eventuele verlossende mail van het Vlaams Centrum voor Adoptie (VCA) waaruit ik afleidde dat ik me mocht aanmelden bij het Adoptiehuis voor een binnenlandse adoptie.  Ik heb op 18 mei 2018 een mail gestuurd om te vragen of mijn interpretatie van die mail juist was.  Aangezien ik op 30 mei 2018 nog steeds geen antwoord ontving (in Adoptieland word je nu éénmaal verondersteld veel geduld te hebben...), heb ik dan nog maar eens gemaild en toen bevestigde men mij dat ik me mocht aanmelden bij het Adoptiehuis voor een binnenlandse adoptie.  Ik citeer:

Geachte heer,

De boodschap was inderdaad dat u al kan aanmelden bij Adoptiehuis. [...]

Met vriendelijke groeten,

HOERA!

Vanavond heb ik mijn geschiktheidsvonnis ingescand en doorgestuurd naar het Adoptiehuis, om me dus officieel aan te melden bij hen.  Normaalgezien zou mijn aanmeldingsdatum dus 31/05/2018 moeten zijn.  Blijft de grote vraag welk nummer op de 'Adoptiehuis-wachtlijst' ik met die datum nu zal hebben...  Het enige wat ik zeker weet zijn de aantallen geplaatste kinderen voor binnenlandse adoptie van 2007-2016.  Die cijfers zijn te vinden in het Activiteitenverslag Adoptie van het VCA voor het jaar 2016 (pagina 40):

En aangezien het rekenkundig gemiddelde van al deze getalletjes 26,9 is, betekent dat dus dat er de afgelopen 10 jaar gemiddeld 26,9 kindjes geplaatst werden voor binnenlandse adoptie.  Laten we dat optimistischerwijze maar afronden naar 27 (een 0,9 kindje lijkt me ietwat bizar...)

Puur mathematisch gezien zou plaats 27 op de wachtlijst dus een wachttijd van ongeveer 1 jaar betekenen, plaats 54 dan twee jaar, plaats 81 dan drie jaar... Maar mijn ervaring in adoptieland leert me dat ik hier zeker niet puur mathematisch mag rekenen.  Sommige kandidaat-adoptieouders worden misschien toch plots op natuurlijke wijze zwanger en vallen af.  Ook de geboortemoeders hebben nog hun zegje in verband met het gezin waarin ze hun kindje graag zien terechtkomen... dus in die zin kan je als homo-koppel of alleenstaande gerust op plaats 1 op de wachtlijst staan, maar toch nog lang moeten wachten tot er een geboortemoeder gevonden wordt die openstaat voor jouw specifieke gezinssituatie.  Kort samengevat: wiskundig redeneren over de wachtlijst bij het Adoptiehuis is zinloos, er spelen te veel andere 'zachte', 'subjectieve' factoren mee.

Maar bon... ik denk dus dat ik nu toch wel voorzichtig optimistisch mag zijn, al leert mijn ervaring in Adoptieland me wel dat ik nuchter moet blijven en dat volgende spreekwoorden zeker toepasselijk blijven:

• "Bart, blijf met je beide voeten op de grond!"
• "Verkoop het vel niet voor de beer geschoten is, Bartje!"
• ... andere?

Als iemand nog toepasselijke spreekwoorden weet, stuur me gerust een mail of Facebook-bericht, dan voeg ik ze toe :-)

Het volgende ding waar ik nu op wacht is dus de bevestiging van het Adoptiehuis dat ik officieel bij hen aangemeld ben.  En hopelijk geven ze me daar dan een wachtlijst-nummertje bij, zodat ik toch stiekem kan gaan rekenen...

Guitige adoptiegroetjes,

Bart