Tijd dus om eens de balans op te maken wat betreft mijn mogelijkheden om als alleenstaande man/vader (ik heb al een fantastisch biologisch zoontje die geboren is in 2009) een kindje te adopteren (de nummering geeft de beste optie eerst aan, de tweede beste optie krijgt nummer 2 enz.). Mijn belangrijkste twee criteria zijn:
- Ik had graag een zo jong mogelijk kindje geadopteerd, in de leeftijdscategorie 0-2 jaar.
- Ik wil liefst adopteren uit een land dat zowel adoptie van een jongen als een meisje toestaat voor een alleenstaande man/vader. Op voorhand weten dat het sowieso een jongen of een meisje zal zijn, is voor mij psychologisch een groot verschil met dat niet weten en 'verrast' worden, net zoals bij een gewone geboorte.
- India: men liet me weten dat ik enkel een jongentje uit India kan adopteren, dat dan bij aankomst in België ook al zo'n 5 jaar zou zijn. Daarenboven speelt het feit dat ik een LAT-relatie heb met iemand die al 3 kindjes heeft in mijn nadeel, want vaak wil de buitenlandse dienst dat er slechts 3 kinderen in het gezin aanwezig zijn.
- Bulgarije: hier zijn misschien mogelijkheden, maar voor een jong gezond kind (0-4 jaar) die meest gevraagd wordt, moet ik toch rekenen op een wachttijd van zo’n 5 à 6 jaar. Een ouder kind van 7 jaar of zo zou sneller kunnen gaan. En waarschijnlijk zal ik sowieso een ouder kind moeten nemen van minimum 4 jaar of zo. Deze wachttijdinfo is van 2015, en tegenwoordig kan het nog langer zijn. In Bulgarije kan je wel eerst het kindje ontmoeten en je dan eventueel nog terugtrekken.
- Honduras: dit zou kunnen als soort van testcase, maar het is wel een heel moeilijk land om uit te adopteren. Het kindje zal sowieso ook al 4 à 6 jaar zijn. Bovendien is er hier ook een lange wachttijd, en gaat het om een onbetrouwbaar land dat zijn adoptieregels makkelijk kan veranderen.
- Zuid-Afrika: zou in theorie mogelijk zijn, maar in praktijk niet omdat Zuid-Afrika een sterke voorkeur geeft aan koppels en niet aan alleenstaanden. FIAC-Horizon meldt me dat ik er quasi geen kans maak, dat het moeilijk zal worden, maar dat ze het wel willen proberen...
- Verenigde Staten (New York): hier kan ik uit adopteren als alleenstaande man, maar er zijn ook een aantal nadelen:
- Adopteren uit de VS is enorm duur omdat je instaat voor de medische kosten voor de geboortemoeder. Reken op minstens 50000 EUR (vijftigduizend euro).
- De selectie van de adoptie-ouders gebeurt door de geboortemoeder vòòr de geboorte. De geboortemoeder kan zich na de geboorte nog bedenken en haar kind toch houden. Als dat zo is, dan ben je op dat moment al ongeveer zo'n 7000 EUR kosten kwijt.
- Guinea: hoewel de wachttijden voor dit land kort zijn, is dit kanaal is momenteel helaas opgeschort omdat Kind & Gezin opnieuw een kanaalonderzoek wil. Het duurt zeker nog een jaar vooraleer je weer voor dit land kan kiezen en er zijn ook al 15 wachtende dossiers.
Adoptiehuis (binnenlandse adoptie in België)
- België: hier kom ik op een wachtlijst en het is me voorlopig totaal niet duidelijk hoe lang die wachtlijst juist is en op welke wachttijd ik dan nog moet rekenen.
Als ik alles zo goed bekijk, dan lijkt het er stilaan op dat ik moet kiezen tussen deze drie dingen:
- Ofwel 50000 EUR willen betalen voor een adoptie uit de Verenigde Staten (New York).
- Me niet vastpinnen op mijn twee adoptiecriteria, en toch een ouder kind adopteren waarvan het geslacht op voorhand al vastligt.
- Nog heel lang wachten op een binnenlandse adoptie. Misschien wel langer dan mijn geschiktheidsvonnis geldig is (4 jaar). En wat dan als dat geschiktheidsvonnis eindigt? Kan ik het dan nog wel verlengen???
Dit zijn heel moeilijke keuzes die quasi dagdagelijks door je hoofd spoken en je slapeloze nachten bezorgen.
Momenteel neig ik naar me toch op de wachtlijst voor binnenlandse adoptie laten zetten... maar ik heb schrik dat de adoptie niet zal kunnen starten binnen de 4 jaar van mijn geschiktheidsvonnis, en dat ik dat vonnis niet verlengd zal krijgen omdat ik nog nergens een 'contract' heb, maar gewoon 'aan het wachten' ben.
Vond ik maar een draagmoeder...
Bart
