Dromen van adoptie: virtueel zwanger!

Aangezien het intussen al van begin december 2018 geleden is dat ik nog eens een update kreeg van het Adoptiehuis, besloot ik gisteren eens mijn assertieve schoentjes aan te trekken en hen te bellen.  De vriendelijke mevrouw aan de telefoon wist me te vertellen dat ik op plaats 14 sta en dat er nog één koppel voor mij 'on hold' staat.  Virtueel dus op plaats 13 :-)  Begin december stond ik op plaats 20, dus in 3 maand tijd ben ik een zestal plaatsjes opgeschoven.  Blijkbaar zitten we aan zo'n 2 binnenlandse adopties per maand, wat netjes het gemiddelde van 25 per jaar volgt.  Als het aan dit tempo doorgaat, dan kunnen we mathematisch gezien stellen dat er ergens eind september, begin oktober een ukkepukkietje ons gezin komt vervoegen... binnen een 7-tal maand dus.  Ik ben nu dus adoptiegewijs al 2 maand virtueel zwanger :-)

Intussen heb ik best wel al een paar spullen in huis.  Alvast bedankt iedereen die me dingen aanreikte!  Eén van de belangrijke items die ik nog niet heb, is een park.  Zo eentje met een bodem die je in het begin hoog kan zetten, en naarmate het kindje ouder wordt dan kan verlagen.  Mocht iemand zoiets staan hebben en het staat in de weg, dan kom ik het met plezier ophalen!

Tot weldra hopelijk voor een nieuwe update!

Bart

Dromen van Adoptie: reportage Louis Theroux

Het stond al een tijdje op mijn TODO-lijst, maar vanavond heb ik me eindelijk in mijn zetel geploft om de BBC-reportage van Louis Theroux rond adoptie in Amerika te bekijken.  Je vindt ze op https://vrtnu.page.link/FZp7qvHgbqJfHCVA7

Hoewel het hier om adoptie in Amerika gaat, vind ik veel zaken uit de reportage herkenbaar.  Mensen die mijn adoptieprocedure volgen en de reportage bekijken, krijgen een inkijk in zowel de kant van de adoptieouders alsook de kant van de geboortemoeders.  Wat kunnen redenen zijn waarom geboortemoeders hun kind willen afstaan?  Hoe voelt het om als adoptie-ouder te moeten wachten?  Wat is een open adoptie in Amerika en hoe reageren kinderen als ze na een aantal jaar hun geboortemoeder voor het eerst ontmoeten?  Wat is de rol van de adoptiebureaus?  Hoe zwaar weegt het financieel soms door (in Amerika) en wat kunnen de eventuele financiële risico's zijn?  Waar komen de grootouders in het plaatje voor?  Wordt er soms misbruik gemaakt van het systeem?

Ik vind dat Louis Theroux in de reportage op een vrij objectieve manier antwoorden zoekt op deze en andere vragen.  Wie de reportage bekijkt, krijgt waarschijnlijk wel een betere kijk op adoptie.  Het moment dat me het meeste aansprak, was het moment waarop een geadopteerde zei dat hij zich geen betere vader kon wensen dan zijn adoptievader, en dat die vader (die biologisch geen kinderen kon krijgen) datzelfde bevestigde over zijn adoptiekinderen.  Dit geeft me hoop.  Hoewel ik tijdens mijn adoptieprocedure al ettelijke keren gewaarschuwd ben voor de potentiële problemen die een adoptie met zich mee kan brengen, ben ik er heilig van overtuigd dat er ook heel wat adopties gewoon goed lopen.  Wat het voor mij concreet zal worden, zal de toekomst moeten uitwijzen.  Life is like a box of chocolates, you never know what you're gonna get.  Eén ding weet ik echter wél zeker: ik begin hier met volle overtuiging aan.  Ik ben voorbereid en ik kan mezelf niet verwijten dat ik hier niet goed heb over nagedacht.  Sommige mensen staan volledig achter mijn keuze, anderen zijn (al dan niet in stilte) zeker ook kritisch of uiten om uiteenlopende redenen ook hun bezorgdheid omtrent mijn adoptie.  En dat is goed.  Hoe meer dialoog en waarschuwingen, hoe meer ik er over nadenk, maar ook hoe zekerder ik ben dat dit iets is wat ik echt wil doen.  Of het allemaal goed zal aflopen, dat valt niet te voorspellen.  Dat ik me er volledig zal voor smijten, daar hoeft geen twijfel over te bestaan. En dat mijn sportieve conditie zwaar achteruit zal gaan en ik massa's slapeloze nachten zal tegemoet gaan, daar heb ik me al bij neergelegd ;-)

De reportage is nog beschikbaar op https://vrtnu.page.link/FZp7qvHgbqJfHCVA7 tot 14 februari 2019.  Wie interesse heeft in dit thema en adoptie beter wil begrijpen, zou ik zeker aanraden eens te kijken!

Bart

Dromen van Adoptie: crèche is geregeld!

Eén van de dingen die je als toekomstige ouder geregeld dient te krijgen, is natuurlijk opvang voor je kleine spruit.  Aangezien ik vermoed dat ik nog wel minstens 9 maand in blijde virtuele verwachting ben, dacht ik dat ik best nog wel op tijd zou zijn toen ik onlangs mijn zoektocht naar een crèche startte.  Niets bleek minder waar!  Op het eerste mailtje dat ik verstuurde, kreeg ik als antwoord dat er pas plaats was vanaf september 2020.  Jawel, jullie lezen het goed... september tweeduizend en TWINTIG!

Niet getreurd... gewoon nog wat mailtjes sturen en het zou wel lukken dacht ik... en bon, ook op mijn tweede mail naar een andere crèche kreeg ik als antwoord dat er pas plaats was vanaf maart 2020.  Dat komt uiteraard omdat kindjes meestal naar de crèche gaan totdat ze naar de peuterklas moeten... en dan kan het al eens gebeuren dat een crèche veel meer dan 9 maand op voorhand volzet zit...

Nuja, mijn volgende pogingen hadden meer succes.  Na nog wat heen- en weer gemail heb ik een aantal crèches en onthaalmoeders kunnen bezoeken, en heb ik uiteindelijk een crèche kunnen vastleggen.  Om eerlijk te zijn: hoe meer crèches ik bezocht, hoe meer van die kleine ukkies ik tegenkwam, en hoe meer zin ik er in kreeg! :-)  En Jenne eigenlijk ook wel... Hij is meegeweest naar twee crèches, en was vrij snel vertederd door de blikken van de peuterende lievelingetjes.  Ik denk dat hij een fijne lieve grote broer zal zijn voor zijn toekomstige kleine broertje of zusje.

Dus bon, begin 2019 is de crèche dus geregeld.  Vanaf nu begin ik aan mijn babylijstje!  Ik heb al eens snel gebrainstormd, en kwam tot volgend lijstje:

https://docs.google.com/document/d/18CAf9QWUV__y9VD9UdeCHWLlKsGOLZzW1O7JcS6EDEo/edit?usp=sharing

Wie denkt iets uit dat lijstje liggen te hebben dat hij kan missen, mag het me altijd laten weten!  Google mijn naam en je vindt wel een manier om me te contacteren ;-)

Wat betreft mijn nummer op de wachtlijst is er nog geen nieuws sinds de meest recente update van begin december 2018: ik stond toen op plaats 20 en er waren 5 koppels 'on hold' voor mij.  Ik heb het Adoptiehuis op 1 januari 2019 gemaild, maar nog geen nieuwe update ontvangen... but of course, as usual, I'll keep you guys informed!

Tot later in Adoptieland!

Bart

Dromen van adoptie: hoeveel kost het nu eigenlijk?

Ik heb zopas met mijn smartphone 2000 EUR (tweeduizend euro) overgeschreven naar het rekeningnummer van het Adoptiehuis *slik*.  Dat leek me een mooie aanleiding om het op mijn blog even te hebben over de financiële kant van een adoptie.  Velen onder jullie vragen zich misschien af hoeveel een kindje adopteren nu eigenlijk kost.  Welnu, de bedragen verschillen enorm, afhankelijk van uit welk land je adopteert.  Een algemeen overzicht is te vinden op de kostenpagina van Kind & Gezin.  In deze blogpost wil ik me beperken tot het conrete kostenplaatje voor mijn binnenlandse adoptieprocedure.  Enerzijds om voor mezelf eens een idee te hebben van de kosten, anderzijds om ook andere kandidaat-adoptieouders te informeren.

Bij deze het overzicht van de verplichte kosten:

• 25 EUR voor de twee (verplichte) informatiesessies
• 250 EUR voor de (verplichte) driedaagse voorbereidingssessie
• 100 EUR voor het indienen van het eerste verzoekschrift bij de familierechtbank
• Kosten bij het Adoptiehuis (hierin zitten o.a. vervat notariskosten, werking van de dienst, medische kosten van het kind, nazorg,…)
• 1000 EUR voor de groepssessie
• 2000 EUR bij het tekenen van de bemiddelingsovereenkomst
• 2000 EUR bij de plaatsing van het kind
• 2500 EUR bij het neerleggen van het verzoekschrift
• 165 EUR voor het indienen van het verzoekschrift tot uitspraak van de adoptie.

Totaalplaatje: 8040 EUR verplicht te maken kosten.

Naast deze verplichte kosten, zijn er kosten die je vrijwillig maakt voor bijvoorbeeld:

• Vervoer van en naar de verplichte activiteiten.
• Andere, niet-verplichte infosessies en lezingen en het vervoer daar naartoe.
• ...

Tel die kosten erbij, en dan kom je ruwweg op zo'n 8000 à 8500 EUR voor een binnenlandse adoptie.  Dat is best wel een stevige kluit voor  een alleenstaande, maar het kan erger: op de informatiesessie van Het Kleine Mirakel, liet men mij weten dat je voor een adoptie uit de Verenigde Staten op -ik citeer letterlijk- minstens 50000 EUR (vijftigduizend euro) moet rekenen.

Zo zie je maar: sommige mensen sparen voor een chique auto, anderen voor een hippe koersfiets of GSM, en nog anderen sparen voor een kindje ;-)  Dat laatste is uiteraard als grapje bedoeld!  Ik wil met deze blogpost absoluut niet de indruk wekken dat je een kindje 'koopt' als je adopteert.  Je betaalt gewoon voor alle kosten die je onderweg tegenkomt.  En omdat ik er zeker van ben dat mensen zich misschien afvragen hoeveel een adoptie nu eigenlijk kost, wil ik met dit bericht daar een klare en open kijk op geven voor mijn concrete geval van een binnenlandse adoptie.  Weet dus dat de kosten voor een buitenlandse adoptie normaalgezien ergens tussen de kosten voor binnenlandse en het extreme bedrag voor een adoptie uit de Verenigde Staten zullen liggen.

Dromen van Adoptie: Houston, we have a NUMBER!

Vandaag kreeg ik eindelijk de brief met mijn bemiddelingsovereenkomst van het Adoptiehuis.  In die brief staat mijn nummer van op dé finale wachtlijst vermeld...  Ik wist dat het ergens tussen de 20 en de 30 zou zijn... en ik heb daarvan het beste getalletje: ik sta op plaats 20 (ja, jullie lezen het goed, twin-tig!).  In de brief staat ook dat er gemiddeld per jaar 25 binnenlandse adopties zijn, dus even snel rekenen leert me dat ik nog (20/25)*12 = 9,6 maanden moet wachten op D-day, dewelke dan uitgerekend zou zijn op 25 augustus 2019.  De nerd in mij kon het uiteraard niet laten om hiervoor een leuke spreadsheet te maken:

Via die spreadsheet wil ik mijn plaats op de wachtlijst netjes bijhouden en afschatten wat de verwachte D-day zal zijn.  Ik plan om elke maand een update wat betreft mijn wachtnummer te vragen aan het Adoptiehuis... en ik plan om dat hier allemaal netjes met jullie te delen, zodat iedereen mee in blijde verwachting kan zijn en ook kan beseffen dat het soms moeilijk inschatten is wanneer het verlossende telefoontje zal komen.

Sowieso ga ik er van uit dat er een stevige onzekerheidsmarge op mijn uitgerekende D-day zit.  Er zijn teveel andere factoren die ook een rol spelen ivm hoe snel het vooruit gaat.  Het zou me niet verbazen mocht het kindje er plots een aantal maanden vroeger of later zijn.  Er zijn geen zekerheden in Adoptieland.  Maar goed, we roeien met de riemen en de data die we hebben, we maken de best mogelijke inschatting, en dan zien we wel :-)

Ik mag trouwens deze blogpost ook niet te lang maken, want ik moet nog wat avondtijd overhouden om te beginnen zoeken waar er zoals crèches zijn...  Als iemand aanraders heeft óp of nabij de route Koolkappersstraat - Sint-Amand-Zuid - President Kennedypark, dan hoor ik het graag!

Tot later voor een nieuwe update uit Adoptieland!
Bart

Dromen van adoptie: het wachtlijstnummertje komt nu heel dichtbij...

Intussen ben ik nog steeds aan het wachten op nieuws van het Adoptiehuis.  Normaal moet ik begin november meer nieuws krijgen en zou ik ook mijn nummer op de wachtlijst kennen. En kijk eens aan, vandaag kreeg ik onderstaand mailtje in mijn brievenbus:

Beste,

Deze week zal er per post een bemiddelingsovereenkomst naar jou gestuurd worden,
alsook het profiel dat doorgegeven zal worden aan de geboorteouders van jou toekomstig kind.

Gelieve één exemplaar van beide documenten, door jou ondertekend, terug te sturen naar

Adoptiehuis
t.a.v Naam Weggeknipt
Osystraat 39/1
2060 Antwerpen

Vervolgens zal je gevraagd worden een tweede betaling uit te voeren.

Met vriendelijke groeten,

Naam Weggeknipt | Administratief medewerkster
Adoptiehuis

Normaalgezien zit er dus deze week post in mijn brievenbus, en ik hoop dat op mijn bemiddelingsovereenkomst dan ook mijn nummertje op de wachtlijst zal staan. Intussen zijn Melike en ik volop aan het brainstormen over een naam (voor zowel een jongen als een meisje) en ben ik ook al voorzichtig beginnen een lijstje opstellen van welk materiaal en kledij ik zoal nodig zal hebben... lekker spannend allemaal :-)

Groeten,
Bart

Dromen van Adoptie: intakegesprek

Plaats op wachtlijst: 20-30

Vandaag had ik samen met Melike mijn intakegesprek voor mijn binnenlandse adoptie bij het Adoptiehuis.  Het gesprek ging door bij me thuis, maar in tegenstelling tot het huisbezoek in het kader van mijn maatschappelijk onderzoek (nu ongeveer een jaar geleden), wou men via dit huisbezoek niet nagaan of ik wel geschikt ben voor adoptie.  Bij een intakegesprek gaat het vooral over het kindprofiel waar je voor open staat.  Er wordt ingegaan op de leeftijd van het kindje, op eventuele medische problemen die er kunnen zijn en in welke mate je daarvoor open staat.  Andere kleinere zaken komen ook aan bod: zo kreeg ik bijvoorbeeld ook de vraag of ik het kindje zou willen laten dopen mocht dat de wens van de geboortemoeder zijn.  Of stel dat het om een kindje van een andere etnische afkomst gaat, of van een moeder die uit een ver land komt en intussen is teruggegaan naar dat land zonder een akte bij de notaris te tekenen... dan werd ik gevraagd of dat een risico is dat ik wilde nemen.  Bij sommige adopties komt er ook meer administratie kijken dan bij andere, stond ik open voor een 'administratief zwaar' dossier of niet?  Wat als het om een vondeling zou gaan waarover niets van voorgeschiedenis geweten is (medisch, afkomst,...)...  Sta ik daar voor open?

Kortom... dit was bij momenten best wel een moeilijk gesprek, maar tegelijkertijd ook heel aangenaam.  Ik had het vooral moeilijk om op bepaalde kindprofielen (vooral medische problemen die zich kunnen voordoen) te zeggen dat ik er niet voor open sta.  Ik had op voorhand duidelijk voor mezelf bepaalde grenzen getrokken, en soms voelde dat tijdens het gesprek een beetje egoïstisch of discriminerend aan.  De keuze voor die grenzen is echter gebaseerd op het feit dat het voor mij als alleenstaande in Kortrijk, met een partner in Tienen, en een moeder die vrij veel mantelzorg nodig heeft, vrij zwaar zou zijn om er nog een kindje dat veel medische zorgen vraagt bij te nemen.  En uiteraard, mocht het in eerste instantie om een volkomen gezond kindje gaan, waarbij pas na verloop van tijd blijkt dat er een medisch probleem is dat veel zorg vereist, uiteraard zal ik dan mijn uiterste best doen om die zorgen zo goed mogelijk te geven.  Maar als men mij de vraag stelt of ik op voorhand open sta voor een kindje met een medisch probleem, dan antwoord ik in alle eerlijkheid en toch ook met een zeker schuldgevoel 'nee', zelfs al beperkt me dat misschien wel in mijn kansen om een kindje toegewezen te krijgen, of zelfs al duurt mijn wachttijd daarom dan dubbel zo lang.  Ik had wel het gevoel dat de twee medewerkers van het Adoptiehuis mij begrepen in die keuze, en dat voelde wel goed.  Ik heb eigenlijk in het algemeen een heel goed gevoel bij het Adoptiehuis.  De medewerkers lijken me ervaren mensen te zijn die de nodige professionaliteit aan de dag kunnen leggen.  Iets wat ik niet overal ervaren heb tijdens mijn reis door Adoptieland.

Mijn concrete plaats op de wachtlijst kon men mij vandaag nog niet geven, maar men liet me weten dat het 'ergens in de 20' zou zijn.  Voor mij is dat dus concreet 'ergens tussen 20 en 30'.  Wetende dat er gemiddeld per jaar zo'n 25 kindjes ter adoptie worden afgestaan, is mijn ruwe schatting nu dat ik nog ongeveer een jaartje zal moeten wachten.  Positief is wel het feit dat men mij en Melike gezien onze LAT-relatie naar de geboortemoeders als een heterokoppel zal profileren, en eigenlijk vind ik dat ook heel terecht.  Ik ben geen 100% alleenstaande man.  Ik ben een vader van al een biologisch zoontje van 9 en heb een partner met ook al 3 biologische kindjes, maar wij wonen niet samen.  Een modern nieuw samengesteld gezin dus :-)  Ik hoop dat op z'n minst één geboortemoeder zich daarin zal kunnen vinden.

Hoe gaat het nu verder?  Wel, de volgende stap is dat de mensen van het Adoptiehuis op een teamvergadering mij en mijn kindprofiel bespreken met het team.  Dat zou begin november zijn.  Ergens de tweede of derde week van november zou ik dan mijn bemiddelingsovereenkomst ter ondertekening opgestuurd krijgen.  In die brief zou ook mijn exacte plaats op de wachtlijst moeten staan.  Vanaf midden november kan ik dus beginnen rekenen :-)

Vanaf nu zal ik bij elke blogpost bovenaan ook telkens mijn nummer op de wachtlijst vermelden... zodat dat jullie kunnen volgen hoe spannend het begint te worden.  Vanaf nu is het voor mij ook duidelijk dat ik stilletjesaan concrete stappen moet ondernemen: navragen bij mijn werkgever hoe het zit met adoptieverlof en ouderschapsverlof, crèches gaan bekijken en vergelijken, baby-materiaal beginnen samensprokkelen,... ik kijk er eigenlijk wel naar uit om dit allemaal te doen.  Het lijkt me een ideale tijdsvulling in afwachting van de Grote Dag...

Groeten uit Adoptieland,

Bart