Dromen van adoptie: hoeveel kost het nu eigenlijk?

Ik heb zopas met mijn smartphone 2000 EUR (tweeduizend euro) overgeschreven naar het rekeningnummer van het Adoptiehuis *slik*.  Dat leek me een mooie aanleiding om het op mijn blog even te hebben over de financiële kant van een adoptie.  Velen onder jullie vragen zich misschien af hoeveel een kindje adopteren nu eigenlijk kost.  Welnu, de bedragen verschillen enorm, afhankelijk van uit welk land je adopteert.  Een algemeen overzicht is te vinden op de kostenpagina van Kind & Gezin.  In deze blogpost wil ik me beperken tot het conrete kostenplaatje voor mijn binnenlandse adoptieprocedure.  Enerzijds om voor mezelf eens een idee te hebben van de kosten, anderzijds om ook andere kandidaat-adoptieouders te informeren.

Bij deze het overzicht van de verplichte kosten:

• 25 EUR voor de twee (verplichte) informatiesessies
• 250 EUR voor de (verplichte) driedaagse voorbereidingssessie
• 100 EUR voor het indienen van het eerste verzoekschrift bij de familierechtbank
• Kosten bij het Adoptiehuis (hierin zitten o.a. vervat notariskosten, werking van de dienst, medische kosten van het kind, nazorg,…)
• 1000 EUR voor de groepssessie
• 2000 EUR bij het tekenen van de bemiddelingsovereenkomst
• 2000 EUR bij de plaatsing van het kind
• 2500 EUR bij het neerleggen van het verzoekschrift
• 165 EUR voor het indienen van het verzoekschrift tot uitspraak van de adoptie.

Totaalplaatje: 8040 EUR verplicht te maken kosten.

Naast deze verplichte kosten, zijn er kosten die je vrijwillig maakt voor bijvoorbeeld:

• Vervoer van en naar de verplichte activiteiten.
• Andere, niet-verplichte infosessies en lezingen en het vervoer daar naartoe.
• ...

Tel die kosten erbij, en dan kom je ruwweg op zo'n 8000 à 8500 EUR voor een binnenlandse adoptie.  Dat is best wel een stevige kluit voor  een alleenstaande, maar het kan erger: op de informatiesessie van Het Kleine Mirakel, liet men mij weten dat je voor een adoptie uit de Verenigde Staten op -ik citeer letterlijk- minstens 50000 EUR (vijftigduizend euro) moet rekenen.

Zo zie je maar: sommige mensen sparen voor een chique auto, anderen voor een hippe koersfiets of GSM, en nog anderen sparen voor een kindje ;-)  Dat laatste is uiteraard als grapje bedoeld!  Ik wil met deze blogpost absoluut niet de indruk wekken dat je een kindje 'koopt' als je adopteert.  Je betaalt gewoon voor alle kosten die je onderweg tegenkomt.  En omdat ik er zeker van ben dat mensen zich misschien afvragen hoeveel een adoptie nu eigenlijk kost, wil ik met dit bericht daar een klare en open kijk op geven voor mijn concrete geval van een binnenlandse adoptie.  Weet dus dat de kosten voor een buitenlandse adoptie normaalgezien ergens tussen de kosten voor binnenlandse en het extreme bedrag voor een adoptie uit de Verenigde Staten zullen liggen.

Dromen van Adoptie: Houston, we have a NUMBER!

Vandaag kreeg ik eindelijk de brief met mijn bemiddelingsovereenkomst van het Adoptiehuis.  In die brief staat mijn nummer van op dé finale wachtlijst vermeld...  Ik wist dat het ergens tussen de 20 en de 30 zou zijn... en ik heb daarvan het beste getalletje: ik sta op plaats 20 (ja, jullie lezen het goed, twin-tig!).  In de brief staat ook dat er gemiddeld per jaar 25 binnenlandse adopties zijn, dus even snel rekenen leert me dat ik nog (20/25)*12 = 9,6 maanden moet wachten op D-day, dewelke dan uitgerekend zou zijn op 25 augustus 2019.  De nerd in mij kon het uiteraard niet laten om hiervoor een leuke spreadsheet te maken:

Via die spreadsheet wil ik mijn plaats op de wachtlijst netjes bijhouden en afschatten wat de verwachte D-day zal zijn.  Ik plan om elke maand een update wat betreft mijn wachtnummer te vragen aan het Adoptiehuis... en ik plan om dat hier allemaal netjes met jullie te delen, zodat iedereen mee in blijde verwachting kan zijn en ook kan beseffen dat het soms moeilijk inschatten is wanneer het verlossende telefoontje zal komen.

Sowieso ga ik er van uit dat er een stevige onzekerheidsmarge op mijn uitgerekende D-day zit.  Er zijn teveel andere factoren die ook een rol spelen ivm hoe snel het vooruit gaat.  Het zou me niet verbazen mocht het kindje er plots een aantal maanden vroeger of later zijn.  Er zijn geen zekerheden in Adoptieland.  Maar goed, we roeien met de riemen en de data die we hebben, we maken de best mogelijke inschatting, en dan zien we wel :-)

Ik mag trouwens deze blogpost ook niet te lang maken, want ik moet nog wat avondtijd overhouden om te beginnen zoeken waar er zoals crèches zijn...  Als iemand aanraders heeft óp of nabij de route Koolkappersstraat - Sint-Amand-Zuid - President Kennedypark, dan hoor ik het graag!

Tot later voor een nieuwe update uit Adoptieland!
Bart

Dromen van adoptie: het wachtlijstnummertje komt nu heel dichtbij...

Intussen ben ik nog steeds aan het wachten op nieuws van het Adoptiehuis.  Normaal moet ik begin november meer nieuws krijgen en zou ik ook mijn nummer op de wachtlijst kennen. En kijk eens aan, vandaag kreeg ik onderstaand mailtje in mijn brievenbus:

Beste,

Deze week zal er per post een bemiddelingsovereenkomst naar jou gestuurd worden,
alsook het profiel dat doorgegeven zal worden aan de geboorteouders van jou toekomstig kind.

Gelieve één exemplaar van beide documenten, door jou ondertekend, terug te sturen naar

Adoptiehuis
t.a.v Naam Weggeknipt
Osystraat 39/1
2060 Antwerpen

Vervolgens zal je gevraagd worden een tweede betaling uit te voeren.

Met vriendelijke groeten,

Naam Weggeknipt | Administratief medewerkster
Adoptiehuis

Normaalgezien zit er dus deze week post in mijn brievenbus, en ik hoop dat op mijn bemiddelingsovereenkomst dan ook mijn nummertje op de wachtlijst zal staan. Intussen zijn Melike en ik volop aan het brainstormen over een naam (voor zowel een jongen als een meisje) en ben ik ook al voorzichtig beginnen een lijstje opstellen van welk materiaal en kledij ik zoal nodig zal hebben... lekker spannend allemaal :-)

Groeten,
Bart

Dromen van Adoptie: intakegesprek

Plaats op wachtlijst: 20-30

Vandaag had ik samen met Melike mijn intakegesprek voor mijn binnenlandse adoptie bij het Adoptiehuis.  Het gesprek ging door bij me thuis, maar in tegenstelling tot het huisbezoek in het kader van mijn maatschappelijk onderzoek (nu ongeveer een jaar geleden), wou men via dit huisbezoek niet nagaan of ik wel geschikt ben voor adoptie.  Bij een intakegesprek gaat het vooral over het kindprofiel waar je voor open staat.  Er wordt ingegaan op de leeftijd van het kindje, op eventuele medische problemen die er kunnen zijn en in welke mate je daarvoor open staat.  Andere kleinere zaken komen ook aan bod: zo kreeg ik bijvoorbeeld ook de vraag of ik het kindje zou willen laten dopen mocht dat de wens van de geboortemoeder zijn.  Of stel dat het om een kindje van een andere etnische afkomst gaat, of van een moeder die uit een ver land komt en intussen is teruggegaan naar dat land zonder een akte bij de notaris te tekenen... dan werd ik gevraagd of dat een risico is dat ik wilde nemen.  Bij sommige adopties komt er ook meer administratie kijken dan bij andere, stond ik open voor een 'administratief zwaar' dossier of niet?  Wat als het om een vondeling zou gaan waarover niets van voorgeschiedenis geweten is (medisch, afkomst,...)...  Sta ik daar voor open?

Kortom... dit was bij momenten best wel een moeilijk gesprek, maar tegelijkertijd ook heel aangenaam.  Ik had het vooral moeilijk om op bepaalde kindprofielen (vooral medische problemen die zich kunnen voordoen) te zeggen dat ik er niet voor open sta.  Ik had op voorhand duidelijk voor mezelf bepaalde grenzen getrokken, en soms voelde dat tijdens het gesprek een beetje egoïstisch of discriminerend aan.  De keuze voor die grenzen is echter gebaseerd op het feit dat het voor mij als alleenstaande in Kortrijk, met een partner in Tienen, en een moeder die vrij veel mantelzorg nodig heeft, vrij zwaar zou zijn om er nog een kindje dat veel medische zorgen vraagt bij te nemen.  En uiteraard, mocht het in eerste instantie om een volkomen gezond kindje gaan, waarbij pas na verloop van tijd blijkt dat er een medisch probleem is dat veel zorg vereist, uiteraard zal ik dan mijn uiterste best doen om die zorgen zo goed mogelijk te geven.  Maar als men mij de vraag stelt of ik op voorhand open sta voor een kindje met een medisch probleem, dan antwoord ik in alle eerlijkheid en toch ook met een zeker schuldgevoel 'nee', zelfs al beperkt me dat misschien wel in mijn kansen om een kindje toegewezen te krijgen, of zelfs al duurt mijn wachttijd daarom dan dubbel zo lang.  Ik had wel het gevoel dat de twee medewerkers van het Adoptiehuis mij begrepen in die keuze, en dat voelde wel goed.  Ik heb eigenlijk in het algemeen een heel goed gevoel bij het Adoptiehuis.  De medewerkers lijken me ervaren mensen te zijn die de nodige professionaliteit aan de dag kunnen leggen.  Iets wat ik niet overal ervaren heb tijdens mijn reis door Adoptieland.

Mijn concrete plaats op de wachtlijst kon men mij vandaag nog niet geven, maar men liet me weten dat het 'ergens in de 20' zou zijn.  Voor mij is dat dus concreet 'ergens tussen 20 en 30'.  Wetende dat er gemiddeld per jaar zo'n 25 kindjes ter adoptie worden afgestaan, is mijn ruwe schatting nu dat ik nog ongeveer een jaartje zal moeten wachten.  Positief is wel het feit dat men mij en Melike gezien onze LAT-relatie naar de geboortemoeders als een heterokoppel zal profileren, en eigenlijk vind ik dat ook heel terecht.  Ik ben geen 100% alleenstaande man.  Ik ben een vader van al een biologisch zoontje van 9 en heb een partner met ook al 3 biologische kindjes, maar wij wonen niet samen.  Een modern nieuw samengesteld gezin dus :-)  Ik hoop dat op z'n minst één geboortemoeder zich daarin zal kunnen vinden.

Hoe gaat het nu verder?  Wel, de volgende stap is dat de mensen van het Adoptiehuis op een teamvergadering mij en mijn kindprofiel bespreken met het team.  Dat zou begin november zijn.  Ergens de tweede of derde week van november zou ik dan mijn bemiddelingsovereenkomst ter ondertekening opgestuurd krijgen.  In die brief zou ook mijn exacte plaats op de wachtlijst moeten staan.  Vanaf midden november kan ik dus beginnen rekenen :-)

Vanaf nu zal ik bij elke blogpost bovenaan ook telkens mijn nummer op de wachtlijst vermelden... zodat dat jullie kunnen volgen hoe spannend het begint te worden.  Vanaf nu is het voor mij ook duidelijk dat ik stilletjesaan concrete stappen moet ondernemen: navragen bij mijn werkgever hoe het zit met adoptieverlof en ouderschapsverlof, crèches gaan bekijken en vergelijken, baby-materiaal beginnen samensprokkelen,... ik kijk er eigenlijk wel naar uit om dit allemaal te doen.  Het lijkt me een ideale tijdsvulling in afwachting van de Grote Dag...

Groeten uit Adoptieland,

Bart

Dromen van Adoptie: groepssessie Adoptiehuis

Gisterenavond zijn Melike en ik naar de groepssessie van het Adoptiehuis geweest.  Via deze blogpost wil ik jullie laten weten wat dat nu eigenlijk inhoudt, zo'n groepssessie.  Tijdens de groepssessie kwamen drie belangrijke thema's aan bod:

1. Wat is het verschil tussen een directe plaatsing en een plaatsing via pleegzorg?
2. Wat kunnen aspecten zijn die aan bod komen bij het bepalen van het kindprofiel waarvoor je open staat?
3. Hoe gaat het Adoptiehuis zelf tewerk om de matching tussen een kindje en kandidaat-adoptieouders te doen?

In wat volgt, licht ik deze dingen wat verder toe.

Directe plaatsing vs plaatsing via pleegzorg

Wie binnenlands adopteert, kan ofwel via directe plaatsing een kindje toegewezen krijgen, ofwel via een plaatsing via pleegzorg.  Bij een directe plaatsing wordt het kindje meestal een drie à vijftal dagen na de geboorte in het ziekenhuis afgehaald door de adoptieouders.  Bij een plaatsing via pleegzorg gaat het kindje eerst een twee à drietal maanden naar een pleeggezin, en halen de adoptieouders het daar af.  Dat verschil is belangrijk, omdat een geboortemoeder pas twee à drie maand na de geboorte de notariële akte tekent waarin ze afstand doet van haar kind.  Gedurende die twee à drie maanden kan ze zich nog bedenken.  Als dat gebeurt bij een directe plaatsing, dan kan dat voor de adoptieouders een harde dobber zijn om te verwerken.  Terwijl dat risico eigenlijk quasi onbestaande is via een plaatsing via pleegzorg, omdat het kindje in dat geval meestal pas opgehaald wordt nadat de notariële akte is getekend.  Men probeert je dus toch wel bewust te maken dat zo'n scenario ook wel kan gebeuren, en dat je daar best rekening mee houdt.

Kindprofiel

Na de groepssessie heb ik nu normaalgezien op 1 oktober een intakegesprek bij het Adoptiehuis.  Tijdens dat gesprek zal het vooral gaan over het kindprofiel waarvoor ik open sta.  Enkele aspecten waarover ik best al eens nadenk zijn bijvoorbeeld:

• Voor welke leeftijd sta ik open?  Mag het ook een ouder kindje zijn of niet?
• Sta ik open voor een kindje waarvan ik weet dat het biologische ouders heeft met een alcohol of drugsprobleem?
• Sta ik open voor een kindje dat een broertje heeft die ook geadopteerd is en in een ander adoptiegezin verblijft?
• Sta ik open voor een kindje van een vrouw die illegaal in België was en nu terug naar haar geboorteland zal gaan zonder dat ze waarschijnlijk een notariële akte tekende.
• Sta ik open voor een kindje uit een incestrelatie?
• Sta ik open voor een huilbaby?
• Sta ik open voor een te vroeg geboren baby?
• Sta ik open voor een kindje dat medische zorgen vereist (hazenlip, hartprobleem, mentale achterstand,...)
• Sta ik open voor een vondeling?
• ...

Dat is best wel een boterham om eens goed over na te denken tegen 1 oktober...

Werkwijze Adoptiehuis

Tijdens een soort van groepsoefening moesten wij in groep eigenlijk het Adoptiehuis naspelen en proberen een matching te doen tussen kindjes en kandidaat-adoptieouders.  We kregen een voorbeeld 'Wachtlijst Kandidaat-adoptanten' en de begeleidster las dan het kindprofiel voor dat moest gematcht worden.  Wij moesten dan trachten na te denken welk gezin het beste past bij dat kindprofiel.  Algauw werden een aantal zaken duidelijk:

• Er moet een zekere minimumafstand gerespecteerd worden.  De geboortemoeder moet op voldoende afstand wonen van de adoptieouders.  Zo zal een kindje uit Kortrijk nooit gematcht worden met een adoptiegezin uit Kortrijk.
• De volgorde van de wachtlijst is niet hét doorslaggevende criterium.  Zo kan je bvb wel op nummer één staan op de wachtlijst, maar toch nog een hele tijd hoeven te wachten omdat de geboortemoeders ook hun zeg hebben over het adoptiegezin waarin zijn wensen dat hun kind terecht komt.  Als ik als alleenstaande op nummer één sta op de wachtlijst, maar als de eerstvolgende tien geboortemoeders hun kindje niet willen laten plaatsen bij een alleenstaande, dan heb ik pech en zullen de koppels na mij wel sneller een kindje toegewezen krijgen.

Other stuff...

Ik heb nog wel een aantal andere dingen ook opgestoken.  Zo heb ik de indruk dat de meeste kindjes die binnenlands geadopteerd worden echt wel nog baby's zijn, en dat is fijn om te vernemen!  Verder zei men ook dat in de fase waarin we ons nu bevonden, het echt wel begon te schuiven.  Er was nog een groep van zo'n 20 kandidaat-adoptanten voor onze groep, en wetende dat er gemiddeld zo'n 25 kindjes per jaar ter adoptie worden afgestaan, is mijn ruwe inschatting dat ik nog ergens tussen één à twee jaar zal moeten wachten op een plaatsing.  Al kan die inschatting ook volledig verkeerd zijn...

Mijn indruk van het Adoptiehuis was trouwens zeer goed.  Ik had de indruk dat het mensen met ervaring waren, die heel goed wisten waarmee ze bezig waren en waar de gevoeligheden en problematieken liggen.  Dat stemt me gerust en geeft me een goed gevoel.  Hoe meer ik erover nadenk, hoe blijer ik ben dat ik toch voor een binnenlandse adoptie ga.  Alleen al weten dat je met een organisatie werkt die ervaring heeft en het professioneel aanpakt, is een geruststelling.  Die zekerheid heb je met veel buitenlandse adoptiediensten niet.

Op 7 december 2018 is er ook nog een zogenoemde 'supportersavond'.  Daar worden familie en vrienden die het adoptieverhaal van dichtbij willen volgen, uitgenodigd om eens te komen horen naar verhalen en getuigenissen van 'ervaringsdeskundigen'.  Op de supportersavond wordt dus wat meer uitleg gegeven aan familie en vrienden over wat het dus allemaal inhoudt.  Als er mensen zijn die dit verhaal volgen en interesse hebben om mee te komen luisteren (supporteren ;-), geef me dan gerust een seintje!

Tot slot...

En goed... waar sta ik nu dus in mijn adoptieprocedure?  Ik mag hoogstwaarschijnlijk dus op maandag 1 oktober naar het Adoptiehuis in Antwerpen om er mijn intakegesprek te hebben.  Op dat gesprek zal het dus vooral gaan over het kindprofiel waarvoor ik open sta.  Na dat gesprek teken ik een bemiddelingsovereenkomst en zal ik mijn nummer op de wachtlijst van het Adoptiehuis kennen.  En vanaf dan is het wachten op een telefoontje... hoe lang dat wachten zal duren, is dus moeilijk in te schatten... als het onwaarschijnlijke gebeurt, dan is het binnen een half jaar.  Als het normale gebeurt, dan gok ik op een jaar, en als het onwaarschijnlijke gebeurt, dan ben ik misschien wel nog voor twee jaar zoet.  Het is dus vrij koffiedik kijken, maar dat zijn we intussen gewend, dus daar liggen we al lang niet meer wakker van ;-)

Dromen van adoptie: uitnodiging Adoptiehuis

Na een periode van stilzwijgen is het opnieuw tijd voor een verfrissende update uit Adoptieland. Deze keer terug met goed nieuws. Vandaag 29 augustus 2018 ontving ik om 10:31AM volgende mail in mijn mailbox:

Beste kandidaat-adoptant

U bent aangemeld bij Adoptiehuis met geschiktheidsvonnis; bij deze wil ik u inlichten over de volgende stap in onze samenwerking naar de adoptie.

U bent van harte uitgenodigd op de groepssessie, waarop we ingaan op het kindprofiel en de matching van een kind. Deze zal plaatsvinden op donderdagavond 20/09/18 in de lokalen van Adoptiehuis, Osystraat 39 te Antwerpen (gelijkvloers). welkom vanaf 19u30, we starten om 20u.

In bijlage vindt u de uitnodiging met alle info.

Tot dan,

Met vriendelijke groeten
Adoptiehuis

De brief in bijlage bevatte volgende inhoud:

Beste kandidaat-adoptieouders,

We hebben jullie geschiktheidsvonnis ontvangen en zo staan jullie reeds geregistreerd als kandidaten bij Adoptiehuis. Bij deze nodigen we jullie van harte uit om deel te nemen aan de volgende stap, met name de groepssessie rond bemiddelbaarheid voor adoptie.

We verwachten jullie hiervoor op donderdag 20 september ‘18 in de lokalen van Adoptiehuis in Antwerpen, Osystraat 39 /0 (gelijkvloers), vanaf 19u30. (het Centraal station is op 10 minuten wandelen, ook zijn er bussen en tram/ metro met halte vlakbij, kijk daarvoor best naar de website van De Lijn)
Om 20u gaan we van start met de groepssessie en we voorzien af te ronden om 22u.

Op deze avond gaan we het hebben over verschillende aspecten van binnenlandse adoptie die van belang zijn voor het kindprofiel, zoals de nabijheid, directe plaatsing en de medische achtergrond van een kind.

De bespreking van jullie kindprofiel wordt verder opgenomen tijdens het intakegesprek dat zal volgen.
Op de groepssessie zullen voor dat gesprek datavoorstellen aan jullie voorgelegd worden.

Gelieve te bevestigen dat u aanwezig kunt zijn op deze avond.
Zou het mogelijk zijn om ook een foto van jullie beiden mee te sturen?

Neem gerust contact met ons op als er nog vragen zijn.
We kijken ernaar uit jullie te ontmoeten.

Vriendelijke groeten,
Adoptiehuis

Dat betekent voor zover ik weet dat het begint te schuiven. Na de groepssessie volgt dus nog een intakegesprek en vanaf dan is het volgens mij wachten in het vrij korte rijtje van kandidaat-adoptieouders voor binnenlandse adoptie... en hopen dat er dan gauw een goeie match gevonden wordt. Ik begin meer en meer het gevoel te krijgen dat er hopelijk binnen het jaar, en écht hopelijk binnen de twee jaar, een kersverse spruit in ons gezin zal zijn. Al blijft het in Adoptieland altijd gevaarlijk om termijnen op iets te kleven... maar hoop doet leven!

Groeten,
Bart

Dromen van adoptie: statistieken 2017

Onlangs werd het "Activiteitenverslag adoptie" voor 2017 gepubliceerd door het Vlaams Centrum voor Adoptie.  De cijfers voor 2017 zijn best wel interessant.  Ik citeer vanop pagina 55 en verder in dat verslag:

In 2017 werden in totaal 35 bemiddelingscontracten tussen Adoptiehuis en kandidaat-adoptanten afgesloten.
...
Geplaatste kinderen:
In 2017 werden 30 kinderen geplaatst via Adoptiehuis. Het ging om 12 meisjes en 18 jongens. Van de 30 kinderen is 1 kind kort na de plaatsing terug naar de moeder gegaan. Van de 29 effectieve plaatsingen werden er 5 kinderen geplaatst in een gezin dat eerder al een kindje adopteerde via een binnenlandse adoptiedienst en 1 kindje werd geplaatst in een gezin dat al twee kinderen adopteerde. 1 kind was al ouder, nl. 10 maanden en 3 van de kinderen waren vondelingen.
...
Gezinssituatie:
De gemiddelde leeftijd van de adoptievaders die een kind adopteerden via een erkende adoptiedienst was 37,11 jaar (39,6 jaar in 2016) en van de adoptiemoeders 41,25 jaar (38,7 jaar in 2016). Van de 29 kinderen kwamen 20 kinderen terecht in een gezin met 2 vaders. Er werden 7 kinderen geplaatst bij een vader en een moeder. Er werd ook 1 kindje geplaatst bij een alleenstaande man en 1 kindje bij een alleenstaande vrouw. In 2017 werden er in totaal 8 vrouwen adoptiemoeder en 48 mannen adoptievader.

Ik onthoud dus dat er één kindje terug naar de moeder is gegaan en dat je dus met dat scenario ook best rekening houdt.  Verder lijkt binnenlandse adoptie vooral drukbezet te zijn door homo-koppels, en adopteerde er in 2017 slechts één alleenstaande vader.  Laat ik hopen dat ik in 2019 ook tot dat statistiekje behoor...

Wat betreft het aantal kinderen dat geplaatst wordt via een binnenlandse adoptiedienst hebben we volgende tabel:

Dat zijn er dus sinds 2007 gemiddeld 27 per jaar.  De meeste adoptievaders blijken late dertigers te zijn, zoals blijkt uit onderstaande tabel:

Maar met mijn 40 lentes ben ik als kandidaat-adoptievader zeker nog geen uitzondering.  Vanaf pakweg 45 jaar lijkt dat wel een beetje zo te zijn... Momenteel is er voor mij dus nog wel wat 'marge', zolang ik me maar fit en jeugdig voel ;-)

Wat betreft mijn eigen status is er geen verder nieuws.  Ik ben momenteel aan het wachten tot ik door het Adoptiehuis uitgenodigd wordt voor een infosessie.  Ik heb er geen idee van wanneer dat zal zijn... binnen een maand, een half jaar, een jaar?  Misschien is het tijd om nog eens een mailtje te sturen en te polsen naar wanneer ik die uitnodiging ongeveer mag verwachten...

... and then we wait... again...

Dromen van adoptie: hoe lang duurt een adoptieprocedure?

Sommigen onder jullie vragen zich misschien af hoe lang een adoptieprocedure duurt en wat je allemaal moet doen.  Om jullie daar een beter idee van te geven, heb ik deze tijdslijn gemaakt:

Roadmap

De rechtstreekse link waarmee je ook alles full-screen kan bekijken, vind je hier: https://time.graphics/line/99899

Het is mijn bedoeling om ze aan te vullen telkens er belangrijke stappen plaatsvinden.

Veel plezier ermee!

Bart

Dromen van adoptie: waar is die beer met zijn vel!?

In mijn vorige blogpost had ik het over een eventuele verlossende mail van het Vlaams Centrum voor Adoptie (VCA) waaruit ik afleidde dat ik me mocht aanmelden bij het Adoptiehuis voor een binnenlandse adoptie.  Ik heb op 18 mei 2018 een mail gestuurd om te vragen of mijn interpretatie van die mail juist was.  Aangezien ik op 30 mei 2018 nog steeds geen antwoord ontving (in Adoptieland word je nu éénmaal verondersteld veel geduld te hebben...), heb ik dan nog maar eens gemaild en toen bevestigde men mij dat ik me mocht aanmelden bij het Adoptiehuis voor een binnenlandse adoptie.  Ik citeer:

Geachte heer,

De boodschap was inderdaad dat u al kan aanmelden bij Adoptiehuis. [...]

Met vriendelijke groeten,

HOERA!

Vanavond heb ik mijn geschiktheidsvonnis ingescand en doorgestuurd naar het Adoptiehuis, om me dus officieel aan te melden bij hen.  Normaalgezien zou mijn aanmeldingsdatum dus 31/05/2018 moeten zijn.  Blijft de grote vraag welk nummer op de 'Adoptiehuis-wachtlijst' ik met die datum nu zal hebben...  Het enige wat ik zeker weet zijn de aantallen geplaatste kinderen voor binnenlandse adoptie van 2007-2016.  Die cijfers zijn te vinden in het Activiteitenverslag Adoptie van het VCA voor het jaar 2016 (pagina 40):

En aangezien het rekenkundig gemiddelde van al deze getalletjes 26,9 is, betekent dat dus dat er de afgelopen 10 jaar gemiddeld 26,9 kindjes geplaatst werden voor binnenlandse adoptie.  Laten we dat optimistischerwijze maar afronden naar 27 (een 0,9 kindje lijkt me ietwat bizar...)

Puur mathematisch gezien zou plaats 27 op de wachtlijst dus een wachttijd van ongeveer 1 jaar betekenen, plaats 54 dan twee jaar, plaats 81 dan drie jaar... Maar mijn ervaring in adoptieland leert me dat ik hier zeker niet puur mathematisch mag rekenen.  Sommige kandidaat-adoptieouders worden misschien toch plots op natuurlijke wijze zwanger en vallen af.  Ook de geboortemoeders hebben nog hun zegje in verband met het gezin waarin ze hun kindje graag zien terechtkomen... dus in die zin kan je als homo-koppel of alleenstaande gerust op plaats 1 op de wachtlijst staan, maar toch nog lang moeten wachten tot er een geboortemoeder gevonden wordt die openstaat voor jouw specifieke gezinssituatie.  Kort samengevat: wiskundig redeneren over de wachtlijst bij het Adoptiehuis is zinloos, er spelen te veel andere 'zachte', 'subjectieve' factoren mee.

Maar bon... ik denk dus dat ik nu toch wel voorzichtig optimistisch mag zijn, al leert mijn ervaring in Adoptieland me wel dat ik nuchter moet blijven en dat volgende spreekwoorden zeker toepasselijk blijven:

• "Bart, blijf met je beide voeten op de grond!"
• "Verkoop het vel niet voor de beer geschoten is, Bartje!"
• ... andere?

Als iemand nog toepasselijke spreekwoorden weet, stuur me gerust een mail of Facebook-bericht, dan voeg ik ze toe :-)

Het volgende ding waar ik nu op wacht is dus de bevestiging van het Adoptiehuis dat ik officieel bij hen aangemeld ben.  En hopelijk geven ze me daar dan een wachtlijst-nummertje bij, zodat ik toch stiekem kan gaan rekenen...

Guitige adoptiegroetjes,

Bart

Dromen van adoptie: de verlossende mail... of toch niet?

In mijn blogpost van nu ongeveer een maand geleden had ik het over het feit dat ik me nu op de wachtlijst voor binnenlandse adoptie heb laten zetten.  De conclusie was dat ik -raar maar waar- weer moest wachten.  Intussen ben ik dat wachten gewoon, dus ik maak me er ook nauwelijks nog druk in.  Doorheen mijn 40 levensjaren heb ik geleerd dat geduld een schone deugd is, en dus leef ik gewoon mijn fijne leven en zien we wel wanneer de adoptietrein weer eens langskomt.

De adoptietrein liet deze keer niet zo lang op zich wachten.  Vandaag om 3:39 PM kreeg ik onderstaande mail:

Beste kandidaat-adoptieouder,

Het Vlaams Centrum voor Adoptie kan 204 kandidaat-adoptieouders laten starten met de voorbereiding. Deze kandidaat-adoptieouders worden geselecteerd op volgorde van aanmelding én op basis van hun persoonlijke profiel en het kindprofiel dat zij overwegen. Deze selectie houdt rekening met de kandidaten die adoptiediensten op dit moment zoeken.

Als bijlage vind je meer uitleg over de precieze werkwijze.

Je kan nu instromen voor een binnenlandse adoptie omdat de binnenlandse adoptiedienst, ‘Adoptiehuis’, nieuwe kandidaten zoekt. Dit betekent dat je vanaf nu zowel voor een binnenlandse als voor een interlandelijke adoptie een contract mag afsluiten met een dienst.

Vergeet ons niet in te lichten als er zich wijzigingen voordoen (nieuw adres, nieuwe e-mail, nieuw telefoonnummer, huwelijk, wijziging kindprofiel …) zo blijft jouw dossier steeds up to date.

Gelieve ons vóór 16 juni 2018 een bericht te sturen met de bevestiging van de verderzetting van je procedure (binnenlands of buitenlands).

Als wij geen bericht ontvangen vóór 16 juni 2018 dan gaan we ervan uit dat je de volledige adoptieprocedure stopzet.

Aarzel niet om ons te contacteren als je nog vragen hebt.

Met vriendelijke groeten,

<naam weggeknipt>

Trajectbegeleider

Vlaams Centrum voor Adoptie

Ik was enigszins verrast doch ook verbaasd over de plotse gang van zaken.  Een maand geleden liet men mij weten dat ik eind mei waarschijnlijk nieuws zou krijgen ivm hoe ik er nu voorsta, en dat ik vermoedelijk volgend jaar zou kunnen doorstromen voor binnenlandse adoptie.  Maar als ik de mail van vandaag letterlijk interpreteer, dan leid ik vooral uit de paragraaf

Je kan nu instromen voor een binnenlandse adoptie omdat de binnenlandse adoptiedienst, ‘Adoptiehuis’, nieuwe kandidaten zoekt. Dit betekent dat je vanaf nu zowel voor een binnenlandse als voor een interlandelijke adoptie een contract mag afsluiten met een dienst.

af dat ik me mag aanmelden bij het Adoptiehuis en bijgevolg een binnenlandse adoptie plots wel een stuk dichterbij komt.  Al blijven er natuurlijk wel nog vragen:

• Interpreteer ik deze mail wel correct?  Mag ik me bij wijze van spreken nu morgen aanmelden bij het Adoptiehuis en komt een binnenlandse adoptie nu inderdaad een stuk dichterbij?
• Als ik me mag aanmelden bij het Adoptiehuis, hoeveelste op de wachtlijst zal ik dan daar zijn?  Want hoe meer mensen zich mogen aanmelden bij het Adoptiehuis, hoe langer uiteraard de wachttijd daar...

Ik denk dat het opnieuw tijd is om nog eens via mail wat meer uitleg te vragen bij het Vlaams Centrum voor Adoptie die mijn dossier beheert... en dan fingers crossed again uiteraard... maar dat is voor morgen, nu eerst slapen.

Groeten,
Bart

Dromen van adoptie: binnenlands dan maar?

Intussen is het weeral een tweetal maanden geleden dat ik hier nog eens een update gaf over mijn adoptieprocedure.  In een vorige blogpost gaf ik een stand van zaken en overliep ik de mogelijkheden.  Die mogelijkheden bleken beperkt... heel beperkt... of te duur.  Dat is frustrerend.  Waarschijnlijk zal ik niet de enige kandidaat-adoptieouder (KA) zijn die die ganse adoptieprocedure de allerhoogste boom in wenst.  Zwanger zijn, dat is 9 maand nieuw leven voelen groeien in je buik, weten wanneer het kindje komt, en daar -mits hier en daar een lichamelijk kwaaltje- vrij rustig en vrolijk naartoe kunnen leven.  Adoptie is anders.  Adoptie, dat is ergens tussen de 4 en 8 jaar in onzekerheid leven, weinig informatie krijgen, aan je lot overgelaten zijn, en af en toe een opdoffer krijgen omdat alles niet loopt zoals je het verwacht had.  Adoptie is jààren zwanger zijn, zonder een kind in je buik, en eigenlijk niet goed weten òf je al dan niet een kind zal krijgen en vanwaar het komen zal.  En toch... ik kijk er naar uit.

Het is nu bijna 3 jaar geleden dat ik me aanmeldde voor adoptie.  Ik heb intussen mijn geschiktheidsvonnis en dat vonnis is geldig tot 22 februari 2022.  Als ik vóór die datum geen adoptie kan verwezenlijken, dan moet ik hopen dat mijn geschiktheidsvonnis opnieuw voor 2 jaar verlengd kan worden.  Daar zou eventueel een nieuw maatschappelijk onderzoek kunnen aan gekoppeld zijn... en dat vermijden we dus liever...

Omdat ik het even gehad had met al dat adoptiegedoe, heb ik de godganse boel even een paar weken/maanden aan de kant gezet om alles te laten bezinken.  Tijd brengt raad, of dat zeggen ze toch.  En ik begon na te denken... De mogelijkheden voor mij als alleenstaande man om uit het buitenland te adopteren zijn quasi nihil.  Misschien dan toch binnenlandse?  Traag maar zeker begon ik me in te stellen om toch voor binnenlandse adoptie te kiezen.  Een kindje adopteren uit België dus.  Lekker praktisch.  Enigste minpuntje daarbij is dat dat wel eens lang zou kunnen duren (ik hoor overal typisch wachttijden van 7 à 8 jaar voor binnenlandse adoptie...).  Om een zicht te krijgen op die wachttijd, stuurde ik op 26 maart 2018 een mail naar het Vlaams Centrum voor Adoptie (VCA) dat alles coördineert.  Vandaag, bijna vier weken later, kreeg ik na een korte herinneringsmail van mijnentwege dan toch antwoord.  Ziehier mijn vragen en de antwoorden die ik kreeg, letterlijk overgenomen uit de mail:

1. Bart: Als ik beslis om toch weer te wachten voor binnenlandse adoptie, moet ik dat dan op de één of andere manier officieel laten weten aan jullie?
   VCA: Deze mail is voldoende. Ik zal u op de wachtlijst zetten voor de binnenlandse adoptie.
2. Bart: Waar kom ik dan juist terecht?  Op welke wachtlijst en welke plaats?  En kunnen jullie me een inschatting geven i.v.m. hoe lang ik nog zal moeten wachten eer ik me mag aanmelden bij het Adoptiehuis?
   VCA: We zijn nog bezig met het instroombeheer van dit jaar. Eens dit is afgerond, kan ik u zeggen op welke plaats u terecht komt. Momenteel zou u, op basis van uw RIA nummer op plaats 88 komen te staan. Maar zoals gezegd, we zijn nog bezig met het instroombeheer. Eens dit is afgerond, krijgt u een update van ons. Ik vermoed dat u volgend jaar kan doorstromen voor binnenlandse adoptie en dan zou u zich dus mogen aanmelden bij het Adoptiehuis.
3. Bart: Mijn grootste zorg is nu dat ik geen binnenlandse adoptie zal kunnen realiseren binnen de 4 jaar geldigheidstermijn van mijn vonnis (22 februari 2022 dus).  Het feit dat ik 'te vroeg' doorgestroomd ben omdat ik in 2015 niet kòn kiezen voor binnenlandse en enkel interlandelijke adoptie als optie had, is daar onder andere de oorzaak van.  Hoe kan ik pro-actief dit probleem aanpakken?  Het Adoptiehuis liet me in hun laatste infosessie weten dat het voor alleenstaanden heel moeilijk is om gematcht te worden, dus éénmaal aangemeld bij hen verwacht ik ook nog een lange wachttijd...  Ik ben intussen ook 40 jaar geworden.  Zal ik door jullie op tijd toegelaten worden om me aan te melden bij het Adoptiehuis?
   VCA: Zoals hierboven vermeld, vermoed ik dat u volgend jaar kan doorstromen voor binnenlandse adoptie. En dan zal u, indien er geen adoptie binnen de termijn van het vonnis is gerealiseerd, dan kan u uw geschiktheidsvonnis verlengen.

Uit dat alles leid ik twee dingen af:

1. Ik sta op de wachtlijst voor binnenlandse adoptie, waarschijnlijk ergens rond plaats 88 (whatever that may mean...)
2. Het VCA vermoedt dat ik me volgend jaar zal mogen aanmelden bij het Adoptiehuis.  Volgend jaar... dat kan dus 1 januari 2019 zijn, maar ook 31 december 2019... en het is een vermoeden... achja...

En verder ook nog voor alle duidelijkheid: 'aanmelden bij het Adoptiehuis' betekent nog niet onmiddellijk een adoptie kunnen realiseren.  Eénmaal je bent aangemeld bij het Adoptiehuis begint alles wel in een stroomversnelling te geraken.  De meeste KAs realiseren hun adoptie dan wel binnen het jaar, maar voor mij als alleenstaande man zou het wel eens langer kunnen duren... de geboorteouders moeten immers akkoord gaan dat hun kindje bij een alleenstaande man opgroeit... en zeg nu zelf... wie zou dààr nu voor kiezen?  Ik kan alleen maar hopen dat de overtuigingskracht van de medewerkers van het Adoptiehuis groot genoeg zal zijn om geboorteouders te overtuigen dat het gezin waarin het kindje zou terechtkomen een `speciaal' gezin is, maar daarom niet minderwaardig, integendeel!

Tot zover deze update, beste mensen.  Zoals jullie wel merken... the road is long... but eventually, we'll get there.

Bart

Dromen van adoptie: mijn huidige mogelijkheden

Op 22 februari 2018 zal ik mijn geschiktheidsvonnis voor adoptie krijgen.  Dat vonnis zal normaalgezien geldig zijn voor zowel een binnenlandse als een buitenlandse adoptie.  Vandaag ben ik naar het infomoment van Het Kleine Mirakel geweest.  Naast Ray of Hope en vzw FIAC-Horizon was het de laatste interlandelijke adoptiedienst waar ik me nog moest informeren over mijn mogelijkheden.  Met het Adoptiehuis, de Vlaamse dienst voor binnenlandse adoptie, had ik tot nu toe enkel telefonisch contact, en men liet me weten dat een privé-afspraak niet mogelijk is... best frustrerend als je je goed wil informeren over je mogelijkheden.

Tijd dus om eens de balans op te maken wat betreft mijn mogelijkheden om als alleenstaande man/vader (ik heb al een fantastisch biologisch zoontje die geboren is in 2009) een kindje te adopteren (de nummering geeft de beste optie eerst aan, de tweede beste optie krijgt nummer 2 enz.).  Mijn belangrijkste twee criteria zijn:

• Ik had graag een zo jong mogelijk kindje geadopteerd, in de leeftijdscategorie 0-2 jaar.
• Ik wil liefst adopteren uit een land dat zowel adoptie van een jongen als een meisje toestaat voor een alleenstaande man/vader.  Op voorhand weten dat het sowieso een jongen of een meisje zal zijn, is voor mij psychologisch een groot verschil met dat niet weten en 'verrast' worden, net zoals bij een gewone geboorte.

Ray of Hope

1. India: men liet me weten dat ik enkel een jongentje uit India kan adopteren, dat dan bij aankomst in België ook al zo'n 5 jaar zou zijn.  Daarenboven speelt het feit dat ik een LAT-relatie heb met iemand die al 3 kindjes heeft in mijn nadeel, want vaak wil de buitenlandse dienst dat er slechts 3 kinderen in het gezin aanwezig zijn.

vzw FIAC-Horizon

1. Bulgarije: hier zijn misschien mogelijkheden, maar voor een jong gezond kind (0-4 jaar) die meest gevraagd wordt, moet ik toch rekenen op een wachttijd van zo’n 5 à 6 jaar.  Een ouder kind van 7 jaar of zo zou sneller kunnen gaan.  En waarschijnlijk zal ik sowieso een ouder kind moeten nemen van minimum 4 jaar of zo.  Deze wachttijdinfo is van 2015, en tegenwoordig kan het nog langer zijn.  In Bulgarije kan je wel eerst het kindje ontmoeten en je dan eventueel nog terugtrekken.
2. Honduras: dit zou kunnen als soort van testcase, maar het is wel een heel moeilijk land om uit te adopteren.  Het kindje zal sowieso ook al 4 à 6 jaar zijn. Bovendien is er hier ook een lange wachttijd, en gaat het om een onbetrouwbaar land dat zijn adoptieregels makkelijk kan veranderen.
3. Zuid-Afrika: zou in theorie mogelijk zijn, maar in praktijk niet omdat Zuid-Afrika een sterke voorkeur geeft aan koppels en niet aan alleenstaanden.  FIAC-Horizon meldt me dat ik er quasi geen kans maak, dat het moeilijk zal worden, maar dat ze het wel willen proberen...

Het Kleine Mirakel

1. Verenigde Staten (New York): hier kan ik uit adopteren als alleenstaande man, maar er zijn ook een aantal nadelen:
• Adopteren uit de VS is enorm duur omdat je instaat voor de medische kosten voor de geboortemoeder.  Reken op minstens 50000 EUR (vijftigduizend euro).
• De selectie van de adoptie-ouders gebeurt door de geboortemoeder vòòr de geboorte.  De geboortemoeder kan zich na de geboorte nog bedenken en haar kind toch houden.  Als dat zo is, dan ben je op dat moment al ongeveer zo'n 7000 EUR kosten kwijt.
2. Guinea: hoewel de wachttijden voor dit land kort zijn, is dit kanaal is momenteel helaas opgeschort omdat Kind & Gezin opnieuw een kanaalonderzoek wil.  Het duurt zeker nog een jaar vooraleer je weer voor dit land kan kiezen en er zijn ook al 15 wachtende dossiers.

Adoptiehuis (binnenlandse adoptie in België)

1. België: hier kom ik op een wachtlijst en het is me voorlopig totaal niet duidelijk hoe lang die wachtlijst juist is en op welke wachttijd ik dan nog moet rekenen.

Als ik alles zo goed bekijk, dan lijkt het er stilaan op dat ik moet kiezen tussen deze drie dingen:

• Ofwel 50000 EUR willen betalen voor een adoptie uit de Verenigde Staten (New York).
• Me niet vastpinnen op mijn twee adoptiecriteria, en toch een ouder kind adopteren waarvan het geslacht op voorhand al vastligt.
• Nog heel lang wachten op een binnenlandse adoptie.  Misschien wel langer dan mijn geschiktheidsvonnis geldig is (4 jaar).  En wat dan als dat geschiktheidsvonnis eindigt?  Kan ik het dan nog wel verlengen???

Dit zijn heel moeilijke keuzes die quasi dagdagelijks door je hoofd spoken en je slapeloze nachten bezorgen.

Momenteel neig ik naar me toch op de wachtlijst voor binnenlandse adoptie laten zetten... maar ik heb schrik dat de adoptie niet zal kunnen starten binnen de 4 jaar van mijn geschiktheidsvonnis, en dat ik dat vonnis niet verlengd zal krijgen omdat ik nog nergens een 'contract' heb, maar gewoon 'aan het wachten' ben.

Vond ik maar een draagmoeder...

Bart

Dromen van adoptie: de eerste steunbrief is aangekomen!

Toen Jenne en ik deze avond in onze brievenbus keken, waren we aangenaam verrast om onze eerste echte steunbrief te mogen vinden.  En hij kwam dan nog uit onverwachte hoek!  Bedankt, familie Carly - Vandermarliere voor jullie bijdrage.  Jullie zijn de allereersten!

Uiteraard zijn Jenne en ik heel blij met deze onverwachte kickstart, maar het is duidelijk dat we méér brieven willen, véél meer!  Dus kruip in jullie pen, en schrijf een brief voor de familierechter waarom jíj vindt dat Jenne en ik een adoptiekindje in ons gezin zouden mogen omarmen.

Let wel, intussen ben ik van andere kandidaat-adoptieouders te weten gekomen dat het best is dat de steunbrieven aan volgende vereisten voldoen:

• Ze moeten handgeschreven zijn.
• Bovenaan de brief dienen volgende zaken vermeld te staan:
• naam en voornaam
• geboorteplaats en -datum
• woonplaats
• beroep
• de relatie tot mij en Jenne (familie, vriend, werkgever, collega,...)
• Kopie van voor- en achterkant van je identiteitskaart moet bijgevoegd worden.

Gelieve dus deze vormvereisten te respecteren als je je brief schrijft, dan komt het nóg overtuigender over :-)

Liefst ook zo snel mogelijk op de post doen, want op 17 januari (één weekje voor de zitting) wil ik al mijn dossier indienen, zodat de familierechter nog een weekje tijd heeft om alles in te kijken.

We kijken van harte uit naar jullie brieven!

Bart en Jenne

Dromen van adoptie: we need your help!

In een vorig bericht liet ik jullie al weten dat ik op 25 januari 2018 naar de jeugdrechter moet om al dan niet mijn geschiktheidsvonnis voor adoptie te bekomen.  De kans is reëel dat de jeugdrechter gewoon het advies van de Dienst voor Maatschappelijk Onderzoek zal volgen.  Dat advies is er helaas ééntje van 'minstens 6 maanden uitstel'.

De mensen van de DMO doen uiteraard gewoon hun werk, en ze proberen dat goed en objectief te doen.  Toch vind ik dat ze in hun verslag een aantal verkeerde conclusies trekken, en dat zou ik willen rechtzetten tijdens mijn zitting in de jeugdrechtbank.  Ik zou graag de jeugdrechter overtuigen om me gewoon het geschiktheidsvonnis te geven, ZONDER de 6 maanden uitstel.  Een adoptieprocedure duurt sowieso al lang genoeg, en 6 maanden tijd winnen is zeker mooi meegenomen.

Om mijn woorden kracht bij te zetten, heb ik jullie hulp nodig.  Ik wil zoveel mogelijk steunbetuigingen meenemen naar de jeugdrechter.  Daarom zou ik iedereen die Jenne en mij kent willen vragen om een brief te schrijven die gericht is aan de jeugdrechter, en waarin jullie neerpennen waarom jullie vinden dat Jenne en ik geschikt zijn om een kindje te adopteren.  Misschien wil je ons gewoon steunen?  Misschien vind je ons supercoole dudes en geloof je erin dat we een adoptiekindje een fijne thuis kunnen bieden?  Misschien geloof je in de pedagogische en mentale vaardigheden van papa?  Of misschien ben je al vaak met ons gaan spelen en ben je er daarom van overtuigd dat een adoptiekindje het goed zou kunnen hebben bij ons?  Elke motivatie voor een brief is goed, dus niet twijfelen!  De brief kan je naar ons thuisadres opsturen.  Ik neem alle brieven dan wel mee naar de jeugdrechtbank op 25 januari.

Let wel, intussen ben ik van andere kandidaat-adoptieouders te weten gekomen dat het best is dat de steunbrieven aan volgende vereisten voldoen:

• Ze moeten handgeschreven zijn.
• Bovenaan de brief dienen volgende zaken vermeld te staan:
• naam en voornaam
• geboorteplaats en -datum
• woonplaats
• beroep
• de relatie tot mij en Jenne (familie, vriend, werkgever, collega,...)
• Kopie van voor- en achterkant van je identiteitskaart moet bijgevoegd worden.

Gelieve dus deze vormvereisten te respecteren als je je brief schrijft, dan komt het nóg overtuigender over :-)

Liefst ook zo snel mogelijk op de post doen, want op 17 januari (één weekje voor de zitting) wil ik al mijn dossier indienen, zodat de familierechter nog een weekje tijd heeft om alles in te kijken.

We kruisen onze vingers voor een massa brieven!  Aarzel dus niet om deze blogpost en video te delen met mensen waarvan je weet dat ze ons kennen, en waarvan je denkt dat ze ons ook willen steunen in onze hobbelige weg naar adoptie.

Groetjes,
Jenne en Bart